Wernisaż KRÓLOWIE NADBUŻAŃSCY – Paweł TOTORO Adamiec

 

 

 

            Kluczową cechą Królów nadbużańskich i zarazem największą zaletą tego cyklu jest jego  uniwersalność. Paweł Adamiec w swojej pracy mocno operuje stereotypem. Ten stereotyp w swojej istocie stanowi jednak jakość jak najbardziej pozytywną – skrajna powierzchowność i umowność (również ta o teatralnym charakterze) prac Adamca przenosi punkt ciężkości jego sztuki na odbiorcę. To on w akcie percepcji staje się współtwórcą wytwarzanych przez fotografa relacji. W pracach Adamca odbija się bowiem nasze wspólne, zbiorowe spojrzenie na polską wieś – spojrzenie symultanicznie współczesne i historyczne. To, jaki wizerunek wsi kreujemy, jak kreują go nasi rodzice i kreowali nasi dziadkowie, to podstawowa i najważniejsza wymowa Królów nadbużańskich. To spojrzenie na wieś i naturę, a w niej  na prostego, dobrego, słowem pięknego człowieka, jest oczywiście z gruntu fantastyczne, ale też niezwykle silnie zakorzenione w kulturowych skojarzeniach widza, ponieważ sięga romantycznego paradygmatu. To wieś, która w swej ludowości zaczyna się u Mickiewicza (postrzegana później jest tak samo przez Wyspiańskiego i innych młodopolskich artystów), a kończy się gdzieś w świecie powieści Tolkiena i współczesnej popkulturze. Wieś poza pokoleniem, poza czasem, poza konkretnym obiegiem kultury. Wieś jednoczesna i globalna.

            Jak udało się autorowi uzyskać aż taką rozległość spojrzenia i sprawić, że to spojrzenie zawarte jest właśnie oczach widza? Klasyczny temat ujął w dość nietypową formę – skorzystał bowiem z estetyki charakterystycznej dla mody i reklamy – z konwencji fotografii komercyjnej. Zbudowanie formalnego kontrastu wobec przedstawianej treści nie dość, że nadaje pracom Adamca oryginalnego charakteru, to wytwarza specyficzne napięcie i otwiera widzom wiele możliwości recepcji. Już pierwsze zetknięcie się z Królami nadbużańskimi łamie powszechne przyzwyczajenia odbiorcze – każdy prezentowany na wystawie obraz ma funkcję Proustowskiej magdalenki – aktywuje w widzu jego indywidualne doświadczenia, wspomnienia, wyobrażenia. Zmusza go nie tyle do interpretacji, co do konfrontacji i refleksji, również w stosunku do samego medium. Tym samym warto zwrócić uwagę, że ten portretowy cykl nabiera wyraźnie autotematycznego charakteru. Dzieje się tak na dwóch metapoziomach: antropologicznym i fotograficznym. Królowie nadbużańscy stają się esejem o medium fotografii jako medium przedstawiania (i kreowania!) ludzi. Każdy odbiorca tej wystawy powinien zatem odpowiedzieć sobie na pytanie: jakiego obrazu ludzi starszych, dzieci, czy mieszkańców pobliskiej wsi oczekuje? Musi skonfrontować się z Innym nawet (a może zwłaszcza!) wtedy, jeśli mieszka on w sąsiednim domu, a nie na odległym kontynencie.

                                                                            

                  Tobiasz Papuczys

     /Instytut im. Jerzego Grotowskiego – Wrocław/

 

 

/fotograf, charakteryzator, artysta wizualny, architekt krajobrazu, wykładowca KUL i Lubelskiej Szkoły Fotografii /;

publikacje w wielu światowych i polskich wydawnictwach i portalach (takich jak Wysokie Obcasy, Duży Format, National Geographic, Make-Up Artist  Magazine, Szeroki Kadr);

laureat wielu nagród i wyróżnień, m.in.:

     Żurawie 2011, Blog Vogue Italia 2012, Gardenia 2015 (+Garden Concept), Człowiek Roku 2016 – kategoria kultura;

autor okładki do pierwszej polskiej encyklopedii mody Fashion Book Poland oraz pierwszego katalogu polskiego wzornictwa POLISH DESIGN;

członek Fundacji Kultury Audiowizualnej Beetle.pl oraz Agencji Multimedialnej Kaiju.pl.

 

            Podstawy wiedzy przyrodniczej i artystycznej zdobył na architekturze krajobrazu KUL. Fotografiką kreatywną zaczął zajmować się w 2009 roku. Na potrzeby sesji zdjęciowych wykonuje kostiumy, makijaże, fryzury i scenografie, sięgając po nietypowe materiały i techniki pracy. Inspiracji szuka w przyrodzie, muzyce i baśniach oraz świecie mody. W swoich pracach ukazuje mocno zniekształconą, teatralną rzeczywistość. Szczególną uwagę zwraca na emocjonalny wymiar zdjęć oraz dowolność ich interpretacji.

            Jest autorem projektów aktywizacyjnych, włączających w działania artystyczne różne grupy wiekowe i społeczne oraz twórcą wielkoformatowych instalacji artystycznych sytuowanych
w przestrzeniach publicznych miasta. Prowadzi cykle "warsztatów kreatywnych" obejmujących tematyką fotografię, charakteryzację i inne sztuki wizualne. Specjalizuje się w projektowaniu i kształtowaniu przestrzeni osiedlowych oraz publicznych terenów zieleni. Prowadzi badania dotyczące znaczenia i doboru roślinności w obszarach zabudowy wielorodzinnej oraz jej udziału w strukturach ekologicznych miasta. Specjalizuje się w projektowaniu przestrzeni publicznych miast.