Film: "Gatunki Chronione"

Tańczą: Tatiana Cholewa, Radosław Lis i goście
Autorzy: Rafał Urbacki, Anu Czerwiński
Choreografia, działania performatywne: Rafał Urbacki
Światła: Marek Kutnik
Asystent: Marlena Hermanowicz,
Koncepcja filmu, montaż: Anu Czerwiński, Rafał UrbackiRealizacja filmu, zdjęcia: Anu Czerwiński

W filmie występują: Tatiana Cholewa, Filip Pawlak, Karolina Stroisz, Katarzyna Szarawara
Narratorka: Karolina Kędziora
Koordynatorka projektu: Natalia Starowieyska
Produkcja: Teatr Rozbark

Patronat TVP Kultura

Czworo tancerzy w niezwykłej przestrzeni śląskich Mazur. Wybór miejsca nie jest przypadkowy, rezerwat przyrody, gatunki, które by przeżyć, muszą zostać objęte ochroną państwa i młodzi ludzie o alternatywnej motoryce. Choreografia skomponowana dla zaangażowanych w projekt tancerzy stawia przed nimi nie tylko wyzwania ruchowe, ale również aktorskie. „Gatunki chronione” są próbą krytycznej refleksji na temat sposobu postrzegania osób o alternatywnej motoryce, bez nadużywanych w mediach narracji „ofiary” albo „superbohatera”.

„Gatunki chronione” to film dokumentalny i performens ruchowy. To projekt łączący dwie formy, mówiący o różności i równości bez nachalnej dydaktyki. Gatunki są dynamiczne, nieustannie poszukują języka, w którym mogą opowiedzieć o swoich alternatywnych ciałach tu i teraz, w zastanym czasie i w danych im okolicznościach przyrody.

W „Gatunkach”, jak i w przyrodzie następują naturalne mechanizmy obronne. Bohaterowie odnajdują prawdę o swoich ciałach gdzieś na styku performensu scenicznego i realnego życia. W zderzeniu z codziennymi doświadczeniami, scena staje się dla nich bezpiecznym schronieniem, rezerwatem, jedynym miejscem, gdzie mogą szczerze, choć nie bez lęku, opowiedzieć o swojej tożsamości.

Z początku był to projekt opowiadający o ciałach i o tym, jak się na nie patrzy. Z biegiem czasu „Gatunki” stały się interdyscyplinarną opowieścią o tożsamościach, o poszukiwaniu prawdy o sobie. To projekt społeczny, który dzięki formule kino dokumentalne + taniec, zaprasza w progi rezerwatu każdego, nawet najdziwniejszego widza.