Replika 12. Letniej Akademii Filmowej (7-12.10.2011)
Organizatorzy:
Stowarzyszenie Filmowe CinéEuropa ● Kino studyjne UMCS „Chatka Żaka”
DKF „Bariera”● UMCS
[b]Idea:[/b]
Replika Letniej Akademii Filmowej w Zwierzyńcu to wydarzenie zwyczajowo otwierające kolejne sezony działalności Kina Studyjnego "Chatka Żaka" UMCS. Replika ma na celu przybliżanie społeczności lubelskich kinomanów, w tym przede wszystkim żakom Koziego Grodu, program Letniej Akademii Filmowej, która sierpniową porą od 12. lat ma miejsce w Zwierzyńcu na Roztoczu. Jest to wydarzenie o tyle unikalne na filmowej mapie Polski, że rokrocznie pośród ok. 300 pokazywanych tam filmów ponad połowę stanowią tytuły dotąd nieobecne na rodzimych ekranach. Program Akademii podzielony jest na cykle tematyczne, bądź wedle kraju produkcji danych filmów, bądź wedle głównego motywu fabularnego czy też w końcu ze względu na osobę ich autora, który swym dorobkiem w niebagatelny sposób zasłużył się X Muzie.
W czasie Repliki Akademii w Kinie Studyjnym „Chatka Żaka” pokazywany jest wybór tych filmów, które w wymierny sposób oddają ducha sierpniowego święta filmu na Roztoczu. Jest to zazwyczaj kilka czy kilkanaście tytułów, które w zamyśle organizatorów mają z jednej strony przybliżyć program Akademii, z drugiej zaś wzmocnić bastion ambitnego artystycznie kina na Radziszewskiego w Lublinie i tym samym tworzyć wymagającym kinomanom alternatywę dla filmów znajdujących się w szerokiej dystrybucji.
[b]Program:[/b]
W piątek 7.10 o godz. 17.45 rozpocznie się 12. lubelska odsłona LAF, w czasie której można będzie zobaczyć filmy przybliżające wybrane cykle programowe Akademii. Tym razem będą to filmy traktujące o ceremonii zaślubin i bankiecie weselnym, filmowe spojrzenie na starość, wycieczka na Syberię i filmy z 2 retrospektyw autorskich. Będą to zarówno filmowe klasyki, jak i ważne akordy współczesnej historii X Muzy. Oprócz kina europejskiego (Islandia, Czechy, Włochy), reprezentowane będą kinematografie z Bliskiego Wschodu i zza Oceanu. Nie zabraknie akcentów kontrowersyjnych, do których z pewnością można zaliczyć jeden tytuł z tegorocznej retrospektywy Tinto Brassa. Przegląd, składający się z 7 seansów, potrwa do 12.10.
Zaplanowano sprzedaż karnetów uprawniających do wstępu na wszystkie seanse Repliki. Jak zwykle, zastosowano taksę studencką!
[b]Kalendarz projekcji:[/b]
7.10.2011
piątek g. 17.45
PRZYJĘCIE WESELNE (Hsi Yen)
reż.: Ang Lee
scen.: Ang Lee, Neil Feng, James Schamus
zdj.: Jong Lin • muz.: Mader
w.: Winston Chao (Wai-Tung Gao), Mitchell Lichtenstein (Simon), May Chin (Wei Wei)
prod.: Tajwan 1993 (104 min)
Złoty Niedźwiedź na MFF w Berlinie ’1993
Wai-Tung ma amerykański paszport, pokaźne konto w banku i piękny dom na Manhattanie, gdzie mieszka ze swym białym kochankiem, Simonem. Od rodziców, mieszkających wciąż na Tajwanie, dzieli go ocean; od chińskiej tradycji – lata świetlne. By zadośćuczynić pragnieniu starego ojca aranżuje małżeństwo z młodą Chinką. Piękna Wei Wei od dawna zalega z czynszem za wynajmowane od Wai Tunga mieszkanie i marzy o Zielonej Karcie. Rodzice nieoczekiwanie postanawiają wziąć udział w przyjęciu weselnym.
Ang Lee wykorzystał konwencję qui pro quo, gdzie nikt już nie wie, kto jest kim i kto z kim sypia, aby mówić o problemach tożsamości kulturowej, narodowej, seksualnej. Nie na darmo bohaterami swej subtelnej komedii pomyłek uczynił chińskiego nacjonalistę z Tajwanu, jego przesiąkniętego kulturą Zachodu syna i młodą Chinkę z kontynentu, która za wszelką cenę pragnie zostać Amerykanką, by zatęsknić za Chinami, gdy tylko osiągnie swój cel. Ale to również film o trzech młodych ludziach marzących o miłości.
Katalog WARSZAWSKI FESTIWAL FILMOWY ’1993
7.10.2011
piątek g. 20.00
BABIE LATO (Babi léto)
reż.: Vladimir Michálek
scen.: Jiři Hubač
zdj.: Martin Štrba
w.: Vlastimil Brodský (František Hána), Stella Zázvorková (Emilia), Stanislav Zindulka (Edward), Ondřej Vetchý (Jára)
prod.: Czechy 2001 (95 min)
Złoty Zimorodek na festiwalu Czeskich Filmów Fabularnych w Pilznie ’2002
(…) Pożegnalną rolę Brodský zagrał w „Babim lecie” Vladimira Michálka. To ciepła i dobroduszna opowieść o jesieni życia. 75-letni emeryt nie przyjmuje do świadomości faktu starzenia się. W przeciwieństwie do swej małżonki, zaprzątniętej myślami o przygotowaniu sobie zawczasu godnego pochówku, chce do woli używać życia. Ten blagier, kpiarz i utracjusz ma ciągle mnóstwo pomysłów i planów. Jego żywiołem jest robienie kawałów. Kiedyś chórzysta w operetce, dziś sam obsadza się w głównych rolach, za scenę służy mu ulica, widzami stają się przypadkowi przechodnie. Żona, choć nie podziela jego sposobu bycia, ma wiele wyrozumiałości dla wiecznego bon vivanta. Do czasu aż odkryje, że wesoły staruszek przepuścił skrzętnie przez nią gromadzone oszczędności na pogrzeb. Potem jest jeszcze gorzej, ona sama staje się ofiarą jego okrutnego żartu. Chcąc nie chcąc decyduje się na rozwód. Rozprawa rozwodowa ma jednak niekonwencjonalny przebieg. Adwokat wytacza przeciw pozwanemu najcięższe zarzuty. Na sali sądowej najgorliwszą obrończynią niesfornego małżonka, która potrafi najlepiej wytłumaczyć wszystkie jego wybryki, staje się właśnie żona. A sama rozprawa zmienia się we wzruszające wyznanie miłości dwojga ludzi u schyłku życia.
KURIER LUBELSKI 4-5.05.2002
8.10.2011
sobota g. 17.30
DZIECI NATURY (Börn nattùrunnar)
reż.: Fridrik Thór Fridriksson
scen.: Einar Már Gudmundsson, Fridrik Thór Fridriksson
zdj.: Ari Kristinsson
muz.: Hilmar Orn Hilmarsson
w.: Gisli Halldorsson (Geirri), Sigridur Hagalin (Stella), Baldwin Halldorsson (Vardstjóri), Bruno Ganz (Engill)
prod.: Islandia 1991 (129 min)
Nominacja do Oscara ’1991 za najlepszy film zagraniczny; Europejska Nagroda Filmowa ’1991 za najlepszą muzykę; nagroda za najlepsze zdjęcia na MFF w Montrealu ’1991
Tytułowym dzieckiem natury jest stary farmer z północnych rejonów wyspy, który właśnie farmerem być przestaje. Gospodarstwo ulega likwidacji, inwentarz żywy jest ładowany na platformy i wywożony. Stary Geirri opuszcza farmę jako ostatni. Jedzie do Reykjaviku, do córki i zięcia. Przez jakiś czas mieszka u nich, potem ląduje w domu starców.
Wielka metafora umierania. Co w niej najbardziej porusza? Chyba to, że śmierć przychodzi ukradkiem. Umierający nic o własnym umieraniu nie wie. Wierzy, że dostał jeszcze jedną szansę. Że będzie mógł zacząć wszystko od nowa.
FILM 24/1992
8.10.2011
sobota g. 20.00
SYRYJSKA NARZECZONA (The Syrian Bride)
reż.: Eran Riklis
scen.: Eran Riklis, Suha Arraf
zdj.: Michael Wiesweg
muz.: Cyril Morin
w.: Hiam Abbass (Amal), Makram Khoury (Hammed), Clara Khoury (Mona), Ashraf Barhom (Marwan)
prod.: Francja/Niemcy/Izrael 2004 (97 min)
Nagroda publiczności na MFF w Locarno ’2004 ; Grand Prix oraz nagroda FIPRESCI, nagroda publiczności i nagroda jury ekumenicznego na MFF w Montrealu ’2004
Wzgórza Golan od lat są przyczyną nieustannych terytorialnych sporów między Libanem, Syrią i Izraelem. Wojskową kontrolę nad tym terenem utrzymuje jednak Izrael. Mona (Clara Khoury), która na Wzgórzach Golan mieszka z całą rodziną, czuje się Syryjką i wkrótce ma poślubić Syryjczyka. Jej narzeczony, daleki krewny Tallel (Dirar Suleiman), aktor komediowy i telewizyjny gwiazdor, mieszka po drugiej stronie granicy. Mona zna go tylko z telewizji, a w sprawie własnego ślubu ma sporo wątpliwości. Boi się, że może podzielić los swojej starszej siostry Amal (Hiat Abbas), która jest maltretowana w domu przez swojego męża Amina (Adnan Tarabshi). Obawy budzi też fakt, że ceremonia zaślubin Mony i Tallala ma się odbyć w Syrii. Mona wie, że kiedy opuści Wzgórza Golan, prawdopodobnie nigdy już nie będzie mogła tu wrócić, nigdy więcej nie zobaczy ani swojej rodziny, ani domu, w którym się wychowała.
ALE KINO!
9.10.2011
niedziela g. 18.00
DZIKIE ANIOŁY (The Wild Angels)
reż.: Roger Corman
scen.: Charles B. Griffith
zdj.: Richard Moore
muz.: Mike Curb
w.: Peter Fonda (Blues), Bruce Dern (Joe “Loser”), Nancy Sinatra ( “Monkey”), Diane Ladd (Gaysh)
prod.: USA 1966 (82 min)
Kręcąc „Dzikie anioły”, film zawierający sceny gwałtu, przemocy, nadużywania alkoholu i narkotyków, profanacji zwłok i miejsca kultu religijnego, Roger Corman wywołał ogromny szok w Hollywood. Ale opowiadając historię członków motocyklowego gangu Hell’s Angels, przedstawił także obraz młodzieży lat sześćdziesiątych – seksualną rewolucję, antyautorytaryzm, bunt wobec starego porządku i romantyczne marzenia o całkowitej, nieskrępowanej wolności. Wszystkie te motywy pojawią się później w amerykańskim kinie z przełomu lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych, choćby w „Easy Riderze” czy „Znikającym punkcie”, ale to Corman jako pierwszy pokazał je na ekranie.
Bohaterowie filmu to dwaj kumple z gangu Hell’s Angels: Blues (Peter Fonda) i Loser (Bruce Dern). Pewnego dnia meksykańscy złodzieje kradną Loserowi motor. Loser prosi Bluesa oraz pozostałych kompanów o pomoc w odzyskaniu swojej własności i wkrótce cała banda „Aniołów Piekieł” wpada do siedziby meksykańskiej szajki. Wywiązuje się bijatyka, która kończy się interwencją policji. Blues i reszta uciekają na swoich motorach, Loser kradnie policyjny motocykl, a stróże prawa ruszają za nim w pościg…
Paweł Aleksandrowicz
9.10.2011
niedziela g. 19.45
SALON KITTY
reż.: Tinto Brass
scen. (na podst. powieści Petera Norderna): Tinto Brass
zdj.: Silvano Ippoliti
muz.: Fiorenzo Carpi, José Padilla
w.: Helmut Berger (Helmut Wallenberg), Ingrid Thulin (Kitty Kellermann), Teresa Ann Savoy (Margherita), John Steiner (Biondo), Sara Sperati (Helga), Maria Michi (Hilde), Rosemarie Lindt (Susan), Paola Senatore (Marika), John Ireland (Cliff), Dan van Husen (Rauss), Gianfranco Bullo (Wolff)
prod.: Włochy/Francja/RFN 1976 (113 min)
W 1939 roku Walter Schellenberg (jeden z szefów nazistowskiej służby) stworzył ekskluzywny dom publiczny w Berlinie, w którym przyjmowani mieli być najważniejsi nazistowscy urzędnicy i zagraniczni dyplomaci. Żaden z klientów „Salonu Kitty” nie wiedział jednak, że zatrudnione tam dziewczyny były faszystowskimi agentkami i że wszystkie pokoje były na podsłuchu. (…)
Niektórzy będą krzyczeć, że ten film to nic więcej niż tylko stylowe i bardzo drogie soft porno z odpychającymi scenami, ale niech ktoś mi pokaże drugie porno z wielowymiarowymi postaciami i tak dramatycznie poprowadzonym konfliktem między władzą a hedonistyczną rozkoszą.
A FILM REVIEW 8.05.1999
12.10.2011
środa g. 17.45
NA KOŃCU ŚWIATA (Kraj)
reż.: Aleksiej Uczitiel
scen.: Aleksander Gonorowski
zdj.: Jurij Klimienko
muz.: David Holmes
w.: Siergiej Garmasz (major), Aleksiej Gorbunow (Koliwanow), Wiaczesław Krikunow (Stiepan), Aleksandr Baszirow (Zilkin), Władimir Maszkow (Ignat)
prod.: Rosja 2010 (124 min)
Nominacja do Złotego Globu ’2010 za najlepszy film zagraniczny
Przeplatające się wątki miłosne i epicka, wojenna opowieść przeniesiona przez wybitnego reżysera prosto na postapokaliptyczne terytorium radzieckiego kraju. Druga wojna światowa to tylko pretekst, by umieścić garstkę uchodźców na pokrytych białą pokrywą śniegu obrzeżach radzieckiej Rosji. Działania wojenne co prawda ustały, ale życie codzienne to ciągła walka o przetrwanie w tym powojennym obozie pracy, gdzie jeśli chcesz przeżyć, musisz przysiąc wierność maszynie – zardzewiałemu, monstrualnemu parowozowi, mknącemu przez syberyjskie pustkowia. Pewnego dnia przybywa nowy bohater – wielbiący parowozy maszynista, z kolekcją wojennych medali i migrenami wywołującymi makabryczne halucynacje. W tej surowej społeczności, gdzie silnik parowy jest bogiem, przybycie nowego musi zaburzyć ustaloną równowagę…
Katalog WARSZAWSKI FESTIWAL FILMOWY ’2010
