To historia osobista, spektakl, który podróżuje, pracownia pamięci, spotkanie. Aby ujawnić kryjówkę, należy do niej wejść, do wewnątrz, i wtedy znajdujemy się blisko.
A z nami plątanina włóczki oraz:
Irena Solska – wielka polska aktorka ukrywająca małe żydowskie dziewczyny.
Aniela Anyżko – ciemnowłosa jasnowidząca,
Apolonia – Zosia, która przykładając język do oszronionej ściany piekarni, by wreszcie na nim, już odmrożonym i spuchniętym poczuć choć przez chwilę smak chleba, jeszcze nie wie, że po latach będzie oprowadzać hollywoodzkiego reżysera po trasie swojej ucieczki z getta.