Otwarcie wystawy "Majdanek w rysunkach Karola Lindera"

Otwarcie wystawy „Majdanek w rysunkach Karola Lindera”

Realizm, ekspresywność i sugestywność – te określenia najtrafniej charakteryzują rysunki Karola Lindera. Otwarcie wystawy jego prac odbędzie się [b]13 czerwca o godz. 13:00 [/b]w sali ekspozycyjnej Centrum Obsługi Zwiedzających Państwowego Muzeum na Majdanku. Będzie ona prezentowana do 6 listopada 2011 roku. Jej kuratorem jest Danuta Olesiuk, natomiast o aranżację plastyczną zadbał Krzysztof Kokowicz.

Prezentowana wystawa to zbiór 24 rysunków będących autorską syntezą i artystycznym zapisem relacji więźniów Konzentrationslager Lublin oraz obrazów widzianych przez Lindera, który, jako jeden z pierwszych ochotników do formowanych na Majdanku oddziałów Ludowego Wojska Polskiego, przebywał tu tuż po likwidacji obozu. Dominującym tematem prac są różne formy eksterminacji, jakim poddawani byli więźniowie. Dają się one ułożyć w chronologiczny ciąg zdarzeń, ilustrując kolejne etapy pobytu w obozie. Inne obrazują ważne wydarzenia z jego działalności, m.in. egzekucję ponad 18 tysięcy Żydów zorganizowaną na Majdanku 3 listopada 1943 roku.

Rysunki Karola Lindera trafiły do zbiorów PMM w 1961 roku jako dar Andrzeja Janiszka, byłego więźnia obozu koncentracyjnego na Majdanku. Na wystawie towarzyszyć będą im fragmenty wspomnień byłych więźniów obozu.

Karol Linder 1920-1966

Karol Czesław Krystian Linder urodził się 4 maja 1920 r. we Lwowie. Od dziecka przejawiał zdolności plastyczne. W 1935 r. w Muzeum Przemysłowym we Lwowie zaprezentował blisko 300 prac wykonanych w okresie od 5. do 14. roku życia. Latem 1939 r. zaciągnął się ochotniczo do wojska i walczył w kampanii wrześniowej. Po jej zakończeniu przebywał we Lwowie zajętym przez Związek Radziecki. W latach 1940-1943 studiował malarstwo w lwowskiej Szkole Przemysłu Artystycznego. Po przejęciu Lwowa przez Niemców został zmuszony do przerwania studiów i objęcia w 1943 r. posady – początkowo rysownika, następnie sekretarza – w Instytucie Medycyny Weterynarii, gdzie pracował do sierpnia
1944 r.
Po ponownym wkroczeniu wojsk radzieckich do Lwowa wyjechał na zachód. 18 sierpnia 1944 r. zgłosił się do punktu werbunkowego Ludowego Wojska Polskiego na Majdanku i do 1945 r. działał we frontowej grupie artystyczno-propagandowej. W następnych latach pracował w Domu Żołnierza w Koszalinie, w Centralnym Klubie Oficerskim, a w latach 1950-1959 w Domu Wojska Polskiego. W 1959 r. został zatrudniony w Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie, początkowo jako kierownik Archiwum Ikonograficznego, następnie jako kurator Działu Historii Średniowiecznej i Nowożytnej. W maju 1966 r. został awansowany do stopnia podpułkownika Wojska Polskiego.
Od 1950 r. brał udział w wystawach plastyków wojskowych, zdobywając pierwsze
i specjalne nagrody. Jego prace cechowała pewna kreska, zachowująca realizm szcze¬gółu oraz wrażliwość na kolor. Był znawcą historii munduru wojska polskiego i autorem wielu publikacji albumowych związanych z tym tematem, m.in. Dawne Wojsko Polskie w ilustracji, tablice munduroznawcze do Wielkiej Encyklopedii Powszechnej, albumy miniatur Dawne Wojsko Polskie, 1000 lat Wojska Polskiego. Współpracował również z wielkimi reżyserami jako konsultant-kostiumolog: w 1965 r. z Andrzejem Wajdą przy realizacji Popiołów, a w 1966 r. z Leonem Buczkowskim przy produkcji filmu Marysia i Napoleon.
Zmarł nagle 13 czerwca 1966 r. przygotowując projekty do historycznej części defilady z okazji Tysiąclecia Państwa Polskiego.