Sesja naukowa "Archiwalia dotyczące biskupa Mariana Leona Fulmana w lubelskich instytucjach kulturalnych i naukowych".

#1l [center]Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. Hieronima Łopacińskiego w Lublinie
oraz
Instytut Historii Kościoła Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II
zapraszają na sesję naukową

Archiwalia dotyczące biskupa Mariana Leona Fulmana
w lubelskich instytucjach kulturalnych i naukowych

[b]27 stycznia 2011 r. godz. 16.00
Czytelnia Naukowa Biblioteki
Lublin, ul. Narutowicza 4[/b][/center]

Program sesji:
Przewodniczenie sesji: ks. dr Jarosław R. Marczewski
Wystąpienia:
ks. dr hab. Krzysztof Grzesiak (Archiwum Archidiecezjalne Lubelskie)
mgr Joanna Chapska (Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. Hieronima Łopacińskiego)
dr Piotr Dymmel (Archiwum Państwowe w Lublinie)
mgr Marek Pawelec (Archiwum Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II)
ks. dr Jarosław R. Marczewski
Prezentacja książki Pater Ecclesiae Lublinensis. Studia w 65. rocznicę śmierci biskupa Mariana Leona Fulmana (1866-1945), red. J. R. Marczewski, Wydawnictwo Archidiecezji Lubelskiej Gaudium, Lublin 2010

#2c

Marian Leon FULMAN bp, ur. 27 III 1866 w Starym Mieście k. Konina, zm. 18 XII 1945 w Lublinie.
Studia filoz.-teol. odbywał od 1882 w seminarium duch. we Włocławku, a nast. w Akademii Duch. w Petersburgu (1886-90); 1889 przyjął święcenia kapł. i 1890-95 wykładał teologię dogm. i liturgikę we Włocławku oraz był prefektem gimnazjalnym; swą postawą naraził się władzom carskim, za co 1892 został pozbawiony prawa nauczania, a 1895 osadzony w więzieniu na Pawiaku (m.in. za udział w Związku Kapł. Absolwentów Akademii Petersburskiej i skazany na 5 lat zsyłki do Niżnego Nowogrodu (1896 zwolniony). Jako rektor kościoła w Piotrkowie Trybunalskim, a potem proboszcz w Lubiniu, Kowalu
i Rozprzy stosował nowoczesne metody w pracy duszpast.; angażował się też w działalność społ.-nar.; był działaczem Ligi Narodowej, a 1905 posłem do Dumy Państw.; 1907 został prób. kościoła św. Zygmunta w Częstochowie; podczas I wojny świat, prowadził akcję chary¬tatywną obejmując nią także Żydów.
W 1918 został bpem lubelskim (konsekrowany 17 XI w Warszawie); w trosce o wzrost intelektualnego
i rei. poziomu duchowieństwa i laikatu brał aktywny udział w organizowa¬niu Uniw. Lubelskiego (Katolicki Uniwersytet Lubelski) i został jego wielkim kanclerzem; powołał też Instytut Wyższej Kultury Religijnej oraz zakładał kat. uniwersytety lud. i chrześc. uniwersytety robotnicze; popierał chrześc. związki zawodowe; przez Akcję Kat. włączał świeckich w działalność apost.; 1934 zorganizował pierwszy diec. kongres eucharyst.; 1939 afiliował seminarium duch. do wydziału teol. KUL; przeprowadził I synod diec. (1918); organizował kursy duszpast. i dbał o specjalistyczne wykształcenie du¬chowieństwa; decentralizując sposób rządzenia oparł się przede wszystkim na dziekanach, a nie na kurii; utworzył związek kapł. i skupił w nim wszystkich kapłanów diec.; zwiększył też liczbę bractw kość. i propagował kult Serca Jezusa; dzięki jego zabiegom wybudowano ponad 40 koś¬ciołów, a 1923 gimnazjum biskupie w Lublinie; erygował
7 dekanatów, 86 parafii, w tym wiele przy kościołach pounickich we wsch. części diec.; 1939 sprzeciwił się nawracaniu prawosławnych przez czynniki wojskowo-administracyjne. Aresztowany przez okupanta pod fikcyjnym zarzutem groma¬dzenia broni został 17 XI1939 skazany na karę śmierci, którą zamieniono na obóz w Oranienburgu; zwolniony prawdopo¬dobnie dzięki staraniom pap. Piusa XII był 1940-45 interno¬wany w Nowym Sączu; stąd potajemnie przez gen. wikariuszy ks. Z. Surdackiego (do 1940) i ks.
J. Kruszyńskiego kierował diecezją; 1945 powrócił do Lublina. (…)
Edward Walewander, Encyklopedia katolicka, T. V, Lublin 1989

Dział Informacji i Promocji WBP im. H. Łopacińskiego w Lublinie
81-53-207-38, informatorium@hieronim.wbp.lublin.pl